‘Now, tell me your story.’ Hij vouwde zijn handen, verzette z’n rolstoel iets en keek ons aan. En wij keken elkaar aan. Ademloos hadden we geluisterd naar het levensverhaal van deze man met zijn rustige donkere stem. Wat konden we hem vertellen? De arts woonde een uur lopen van ons huis in de Tanzaniaanse bush, omgeven door een prachtige vallei. Hij wilde ons wel Swahili leren, zodat we de patiënten in het ziekenhuis beter begrepen. En zij ons.

We hingen aan zijn lippen

Zijn levensverhaal was een jongensboek, hoe hij zich van arm jongetje opwerkte om te studeren in Engeland en door een noodlottig ongeval in een rolstoel terecht kwam. Tot hoe hij nu gekluisterd aan huis zijn dagen doorbracht. Zonder bitter te zijn over wat hem was overkomen. Het Tanzania van de jaren negentig was op veel plekken onbegaanbaar. Zo ook in zijn buurt, en met een doorsnee rolstoel kwam hij niet verder dan het beton in zijn voortuintje. Toch hingen we een half jaar lang elke week weer aan zijn lippen, omdat hij prachtig kon vertellen over avonturen van weleer.

Een mooi leven

En toen hij vroeg naar ons verhaal stamelde ik iets over een atletiekcarrière, mijn jeugd, de studie fysiotherapie en mijn droom om in Afrika te werken. Hij luisterde aandachtig. Geen enkel moment gaf hij het gevoel dat mijn verhaal er niet toe deed. En toch was het daar, op dat moment, dat ik besloot, mijn leven gaat mooi worden.

En precies dat hebben onze klanten ook. Jullie verhalen gaan over jezelf pushen. Iets van het leven maken, grenzen verleggen. Die eerste marathon, een triatlon volbrengen, elke week naar de sportschool, omdat je eindelijk gezond en fit wil zijn. Wat je doel ook is, het is van jou, omdat het jouw leven is. 
En wij mogen deze doelen regelmatig vereeuwigen op een motiVETER, die je altijd bij je kunt dragen in je schoen.